Modlitwa z pielgrzymami – 12 sierpnia

12.08 wieczorem

Modlitwa wieczorna

Prosimy Cię, Panie, za wstawiennictwem Świętego Stanisława, oświeć światłem swej mądrości umysły nasze i daj nam pomoc potrzebną w nauce, by prawda którą zdobywamy, utwierdziła nas przy Tobie. Spraw, byśmy wykorzystując zdobytą wiedzę, służyli Tobie w braciach naszych i wespół z Tobą pracowali nad doskonaleniem świata. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Konferencja

1. ŻYCIE WE WSPÓLNOCIE. Lekarstwo na indywidualizm i koncentrację na sobie. “Jeśli jesteśmy wyizolowani, bardzo trudno nam walczyć z własną pożądliwością, z zasadzkami i pokusami diabła oraz egoistycznego świata. Uwodzi nas bombardowanie tak wielkie, że, jeśli jesteśmy zbyt samotni, ulegamy mu, łatwo tracąc poczucie rzeczywistości i wewnętrzną jasność”. (Franciszek) A. PRZESTRZEŃ DLA ZMARTWYCHWSTAŁEGO. “Dzielenie się Słowem i wspólne celebrowanie Eucharystii sprawia, że ​​jesteśmy bardziej braćmi i przekształca nas we wspólnotę świętą i misyjną. Stwarza to również przestrzeń dla autentycznych doświadczeń mistycznych we wspólnocie, jak to było w przypadku św. Benedykta i św. Scholastyki, albo tego subtelnego spotkania duchowego, które przeżywali wspólnie św. Augustyn wraz ze swoją matką, św. Moniką: “Gdy zbliżał się dzień, w którym miała odejść z tego życia – ów dzień Ty znałeś, a my nie wiedzieliśmy o nim – zdarzyło się, jak myślę, za tajemnym Twoim zrządzeniem, że staliśmy tylko we dwoje, oparci o okno, skąd roztaczał się widok na ogród wewnątrz domu, gdzieśmy mieszkali […] W tęsknocie otwarliśmy nasze serca da niebiańskiego strumienia płynącego z Twego zdroju, zdroju życia, który u Ciebie jest [… ] I gdy tak w żarliwej tęsknocie mówiliśmy o niej [Mądrości ], dotknęliśmy jej na krótkie mgnienie całym porywem serca […] tak, że wieczne życie byłoby zupełnie tym samym, czym dla nas była owa chwila zrozumienia, za którą tak tęskniliśmy”. To we wspólnocie, we wspólnym dzieleniu się doświadczeniem drogi z Bogiem, karmi się nasza wiara i umacnia nadzieja. To w niej możemy otworzyć serce przed bratem, siostrą, kapłanem, by zostać wysłuchanym, uzdrowionym i przyjąć dar nowego życia od Zmartwychwstałego”. B. MOZAIKA Z DROBNYCH KAMYKÓW. Zachwycające mozaiki tworzy się z pojedyńczych kamyków. Podobnie ” Życie wspólnotowe, czy to w rodzinie, w parafii, we wspólnocie zakonnej czy w jakiejkolwiek innej, składa się z wielu drobnych codziennych szczegółów. Na tym polegało życie świętej wspólnoty, jaką tworzyli Jezus, Maryja i Józef, w której w sposób modelowy odzwierciedlało się piękno jedności trynitarnej. To samo miało miejsce w życiu wspólnotowym, jakie prowadził Jezus ze swoimi uczniami i ludźmi prostymi.  Pamiętajmy, jak Jezus zachęcał swoich uczniów, by zwracali uwagę na szczegóły. Drobny szczegół, że na uczcie weselnej zaczęło brakować wina. Drobny szczegół, że zabrakło jednej owcy. Drobny szczegół, że wdowa  złożyła w ofierze dwa pieniążki. Drobny szczegół posiadania zapasu oleju do lamp na wypadek, gdyby oblubieniec się opóźniał. Drobny szczegół, aby zapytać uczniów, ile mają chlebów. Drobny szczegół przygotowania żarzących się węgli, a na nich ryb, gdy czekał na uczniów o świcie”. Święty potrafi dostrzec i docenić wartość małych rzeczy, szczegółów w których może się wyrażać wielka  miłość. Bo to nie wielkość czynu decyduje o jego wartości, ale miłość z jaką ten czyn podejmujemy. Życie na pielgrzymce składa się z setek drobnych chwil i gestów: uśmiech, drobna przysługa, życzliwe “dziękuję” i pokorne “proszę”, dzielenie się kanapką, ustąpienia miejsca w cieniu podczas postoju. To w tych drobnych gestach możemy doświadczyć pocieszającej obecności Bożej. Franciszek pisze: C. PIĘKNA MELODIA ZE SŁÓW BIEDNEJ SKARGI.  Czasami, dzięki darowi miłości Pana, pośród tych drobnych szczegółów otrzymujemy w darze pocieszające doświadczenie Boga: «Pewnego zimowego wieczoru oddawałam jak zwykle swą małą przysługę […] I oto nagle dobiegł mnie z oddali pogodny dźwięk instrumentu muzycznego. W wyobraźni ujrzałam salon, jaśniejący i skąpany w złocie, oraz panny w wykwintnych strojach prawiące sobie komplementy i różne światowe grzeczności. I spojrzałam na biedną chorą, którą podtrzymywałam; miast melodii słyszałam jej żałosne skargi […] Trudno wyrazić, co się stało wtedy we mnie, wiem tylko, że Pan oświecił mnie promieniami prawdy, które tak bardzo przewyższyły mroczny blask ziemskich zabaw, że nie mogłam uwierzyć w swoje szczęście”. (Teresa z Lisieux)

Rachunek sumienia

1. WE WSPÓLNOCIE A. Lwy, które polują na zdobycz dążą najpierw do odłączenia ofiary od stada… Czy doceniam wartość wspólnot: rodzinnej, chrześcijańskiej, narodowej? Czy zdaję sobie sprawę, że zbytni i dywidualizm, odłączenie się od innych sprawia, że staję się łatwym łupem dla własnych pożądliwości, podstępów złego ducha i egoizmu świata? Czy dbam o wspólnoty, w których jestem? Przez obecność, troskę o innych, czy mam czas by być z innymi? Jaka wspólnota weryfikuje moje myślenie i postępowanie ? Jeśli nie słucham rad i uwag innych grozi mi “utrata poczucia rzeczywistości i wewnętrznej jasności”. Czy pamiętam, że bycie we Wspólnocie jest warunkiem doświadczenia spotkania ze Zmartwychwstałym? Z kim mogę szczerze rozmawiać o moim życiu duchowym, dzielić się światłami z modlitwy i znakami na drodze wiary? Czy nie unikam i nie bagatelizuję rozmów o życiu duchowym, modlitwie, misji, którą pełnimy w imię Pana? B. Czy jestem wierny małym, niepozornym sprawom i obowiązkom? Czy doceniam wagę drobnych gestów i słów? Czy jestem wdzięczny za drobne przysługi, pomoc i życzliwe słowa? Czy nie gonię za wielkością, za działaniami na pokaz i dla własnej chwały? Czy staram się jednakowo traktować możnych i ubogich, bogatych i biednych, znanych i nieznanych ? Czy mam szacunek do ludzi w świecie uznanych za bezwartościowych? Czy mam dla nich miejsce i czas w moim życiu, czy dbam o najuboższych członków mojej rodziny i wspólnoty?

Modlitwa poranna

Święty Józefie, tak jak niegdyś byłeś u boku Jezusa, tak dzisiaj bądź przy nas, by nam towarzyszyć w naszej wędrówce do Boga. Ucz nas być małymi i ubogimi w naszej pracy, cierpliwymi na wygnaniu, pokornymi i niepozornymi w życiu, odważnymi w modlitwie i żarliwymi w miłości. Amen.